Bilirsiniz ya Hoca, mal canlısı bir komşusundan kazan istemiş. İşi bittikten sonra da bir tencere güzeliyle birlikte kazanı komşusuna götürmüş.
– Sağ ol komşu, demiş, bu kazanın, bu da yavrusu’ doğurdu!
Komşunun canına minnet, fırsatı kaçırır mı tencereyi aldığı gibi mutfağa yerleştirmiş. Gel zaman git zaman Hoca komşudan tekrar kazan istemiş. İlkinde gönülsüz veren komşu be sefer seve seve getirmiş kazanı. Getirmiş ama, bir gün değil, beş gün değil Hoca’dan kazan gelmiyor. Hem tencereyi de ikilemek beklentisi içinde.
Dayanamayıp Hoca’ya:
– Hocam, demiş, işin bittiyse şu kazanı getirsen.
– Başın sağ olsun, demiş, Hoca, senin kazan öldü.
– Allah aşkına Hoca, demiş komşusu, kazan bu, ölür mü hiç?
– Niye ölmesin, demiş Hoca, bilirsin doğuran, ölür!
Çok güzel bir fıkra
Aynen bizim öğretmen istedi.
Gerçekten bu fıkra çok güzel
Güzel aslında ama orjinalini mi bilemeyiz
Güzel ama orjinelimi bilemeyiz
güzel fıkra ama son cümle kötü
güzel ama son cümle kötü
Way canına
Çok güzel bir fıkra
çok güzel bi fıkra
dislike
dislike
dislike
Bu fıkra çok komik aslında Nasrettin hocanın her fıkrası çok komik ve değerli.